Een kloppend hart

Ik ben alweer een week terug van mijn laatste vakantie in Suriname en het weer aanpassen in Nederland valt niet mee. Inmiddels heb ik al drie (voornamelijk) geniet vakanties in Suriname achter de rug, en ik merk dat het aanpassen in Nederland steeds zwaarder wordt. Want hoe dan ook, mijn thuis in Suriname wordt steeds comfortabeler. Op de allerlaatste dag schoot het dan ook even door mijn hoofd: “Wat als ik gewoon niet op het vliegtuig stap?”. Een ding is duidelijk, het is tijd om mijn meerjarenplan een zetje te geven.

De afgelopen vakantie had een extra speciaal tintje, want m’n moeder was er eindelijk bij. Een van mijn grootste wensen is steeds geweest dat ook zij van dit tweede thuis zou genieten. Want, toen ze in 1966 bij de Bams in Suriname werkte heeft ze dit perceel voor ongeveer 900 Nederlandse guldens gekocht, inderdaad, zoals in het voorbeeld hieronder vermeld, onder gemakkelijke betalingsvoorwaarden; eerst deed je een aanbetaling, en daarna kon je met een soepele regeling maandelijks de rest van het bedrag aflossen. In die tijd was 900 gulden een behoorlijk kapitaal.

Deze advertentie heb ik overigens uit de Koninklijke Bibliotheek, historische kranten. Als je zoekt op Nieuw Suriname (Nieuws en Advertentieblad) krijg je de oude kranten te zien: http://www.kb.nl/krantencatalogus/krantencatalogus.html.

Ik ben dus dik tevreden; het hart van dit huis klopt eindelijk, want mijn moeder heeft volop van de woning genoten.

Maar ook m’n zus Michelle en haar gezin waren deze keer mee, en ook dat was een speciale gebeurtenis. Helemaal bijzonder was, dat mijn zwager betoverd is geraakt door Suriname!

Hoe kan het ook anders. Al in de eerste week hebben we voor een paar uur een bootje met bootsman gehuurd en zijn we op de Suriname rivier gaan varen.

Met alle mooie natuur en vogels om ons heen hebben we van de dolfijnen genoten, de Capibara bij Johanna Margaretha bezocht en nadat de bootsman wat garnalen van enkele lokale vissers kreeg hebben m’n zusje en haar man gevist.

En ja hoor, samen haalden ze 5 vissen naar boven, kodokoe’s en barbaman’s.

kodokoe - Aspistor Quadriscutis.

barbaman - Bagre bagre.

We hadden ijs bij ons voor de drankjes, dus hebben we de vissen op ijs meegenomen naar huis. Thuis hebben m’n zwager en ik de vissen schoongemaakt en ik heb ze lekker droog gebakken met wat kruiden en paneermeel. Niets zo lekker als verse vis!

Dit alles ook dankzij onze alleraardigste bootsman Melvin die op Leonsberg z’n standplaats heeft.

Maar ook onze dagtrip naar m’n oom en tante in het Indianendorp Redi Doti maakte deel uit van de betovering. We hebben voor een dag een busje gehuurd (79,- euro bij http://www.enterprizeautos.com/, bel wel voor de actuele prijzen en voorwaarden, zoals borg!) en ik was zeer verbaasd over de korte reistijd, nu de weg is geasfalteerd.

Doordat je nu ook geen gaten in de weg hoeft te vermijden kan je rustig om je heen kijken op de Weg naar Carolina, het is net een sprookje. Op de heenweg konden we meteen met de veerboot mee.

En in Redi Doti werden we met een heerlijke gebarbecotte (wilde) hazenbout ontvangen! We hebben daar lekker in alle rust kunnen ontspannen in de hangmat, we hebben wat gewandeld en de kinderen hebben in de regen gedanst.

Mijn kleine nichtje kon het maar wat goed vinden met mijn overbuurvrouw Heleen.

Tjauwmin

De mensen die me een beetje kennen, weten dat ik dol ben op tjauwmin en deze vakantie heb ik een tjauwmin-proeverij geïnitieerd. Helaas was Fun Tu aan de Johannes Mungrastraat 32 gesloten toen ik een portie wilde halen, dus die kon niet meedingen. En helaas was niet iedereen er elke keer bij om te proeven. Dit is uitslag van de meedingers, en het gaat om de Tjauwmin Moksi, vlees erdoor:
5 proevers (7,6,6,8,7) voor Chi Min, Cornelis Jongbawstraat 83: 6,8
3 proevers (7,8,7) voor Lucky Twins, Ma Retraite Mall: 7,3
4 proevers (6,8,7½,8) voor Lian-Fa, Anamoestraat 12: 7,4
4 proevers (7,7,8,8) voor Tjauwmin Drive thru, hoek Gijsbertusstraat/Vestastraat: 7,5
5 proevers (10,9,8,9,9) voor Bryan’s, Mahonylaan 96: 9
Een foto van de winnaar:

Ikzelf heb Bryan's restaurant een 9 gegeven. Een 10 hou ik nog steeds gereserveerd voor het restaurant dat ooit nog eens de tjauwmin van "Langa man" (volgens mij in de Klipstenenstraat) uit vroeger tijden kan evenaren. Daar zaten ook kleine stukjes lever doorheen.

Maar een saoto-soep op de Kwattamarkt sla ik ook geen enkele vakantie over, en ook mijn moeder was hier erg door gecharmeerd.

Ik kijk alweer uit naar de eerste zondag of woensdag van de volgende vakantie: Ontbijten met saoto soep op de Kwattamarkt!

Tjauwmin en heimwee

Inmiddels is het een zeer door mij gewaardeerd ritueel geworden: op de dag van mijn aankomst in Suriname heeft de familie voor mij een Tjauwmin klaarstaan.
Hieruit moge blijken dat ik vreselijk DOL ben op tjauwmin. Mijn hart maakte dus ook een sprongetje toen ik vandaag in De West Online las: De eerste Tjauwmin Drive Thru.
Geweldig! Het is op de hoek van de Gijsbertusstraat en Vestastraat en dat is redelijk in de buurt van mijn woning. De grote vraag blijft voorlopig nog wel: Hoe lekker is ie?
In Suriname haal ik mijn favoriete Tjauwmin in de Mahonielaan bij Bryan's. Op de tweede plaats komt voor mij Lian Fa.
In Amsterdam ga ik voor wat betreft de smaak (niet zozeer voor de looks) bij voorkeur naar Mie Lobie, maar ook bij Kam Yin heb ik laatst een erg lekkere Tjauwmin gegeten.

Maar hoe lekker de Tjauwmin ook smaakt in Suriname, geen enkele kan voor mij de Tjauwmin van Langaman uit vroeger tijden evenaren. Langaman was gevestigd in de binnenstad van Paramaribo en wat speciaal was aan zijn tjauwmin was dat er ook kleine stukjes lever in zaten. Mocht er iemand zijn die weet waar ze nog een Tjauwmin à la Langaman maken, laat het me dan alsjeblieft weten!

Al duurt het nog een paar maandjes, ik sta alweer in de startblokken voor mijn volgende vakantie in Suriname.
Het is zwaar. Maar ik vind wel wat troost als ik naar de beelden kijk van twee voortreffelijke programma's van de laatste tijd:
Terug naar mijn Roti met Ramon Beuk en 3 op reis met Patrick Lodiers.
Het is prachtige reclame voor Suriname en het zal me niet verbazen als door deze programma's het bezoek op mijn blogs zo sterk is toegenomen.

En vandaag heb ik de film Sonny Boy gezien.
Al een tijdje terug heb ik het prachtige boek van Annejet van der Zijl gelezen en was daardoor ook erg nieuwsgierig naar de film.
Ik twijfelde nog wel een beetje vanwege de pittige recensies. En ja, de film is zeker niet zo mooi als het boek, maar toch viel het me erg mee.
Ik vond het een mooie ontroerende film. Dat had ik niet verwacht toen de film begon. Het zal het Nederlandse publiek vast niet hebben gestoord, maar ik schrok me naar: de jonge Waldemar vaart in het jaar 1923 in een korjaal op de Suriname rivier en praat met een gooise R ..... brrr.. ik kreeg er de kriebels van.

Merry X-mas

Elk jaar met kerst wordt de Faja Lobi struik van mijn Nederlandse overburen omgetoverd in een Faja Lobi kerstboom. Echt een plaatje waard!
En toch zit ik met kerst het liefst in het koude kikkerland.
En Owroe Jari.... dan zal ik weer traantjes wegpinken van heimwee naar Suriname. Ook dit jaar wordt er weer een Pagarra estafette gehouden in het centrum van Paramaribo. It's not the real thing, maar gelukkig is er altijd nog Youtube.

Vakantiewonen in Suriname

Ik realiseer me goed dat in je vakantiehuis verblijven in Suriname heel anders is dan bij familie en kennissen logeren. Het is ook in de verste verte niet te vergelijken met het echte wonen in Suriname.
Want terwijl ik in m'n huis in Suriname zit heb ik alle vrijheid en tevens alle luxe die ik me kan en wil permitteren wetende dat ik een baan en financiële zekerheid heb in Nederland. Ikzelf ben op dit moment zeer content met deze situatie en geniet met volle teugen van allebei mijn thuizen. Maar er zijn ook veel mensen die vinden dat je/ik eigenlijk de knoop zou moeten doorhakken om in Suriname te gaan wonen. Feit is, iedereen beleeft dit anders en nu de stress van het bouwen van een huis begint weg te ebben kan ik me ook beter aanpassen en leven in deze twee werelden.

Het heerlijke gevoel van het leven in Suriname kan ik elke vakantie weer een klein stukje meer onder woorden brengen. Deze vakantie is het zo duidelijk: zelfs als je binnen zit leef je eigenlijk toch buiten. Ik zit nu achter de laptop aan tafel te schrijven. De wind waait stevig door het raam en de gordijnen waaien op. De vogeltjes kwetteren op de achtergrond. Een hond blaft in de verte. Er rijdt een auto langs met ietwat luide bubbling muziek. Er stopt weer een auto bij de overburen. Wat gebeurt daar? Door Heleen, die voorheen in de binnenstad van Paramaribo heeft gewoond, besef ik wel dat wonen in de binnenstad toch anders is. Zij begreep maar niet dat ik ’s avonds de shutters sluit zodat er geen vogeltjes binnenvliegen. Ze liet haar schuifdeur naar buiten ook lekker open totdat ze een keer thuiskwam en een grote leguaan voor haar terras lag. Die had ze daar niet verwacht. (understatement!)

Natuurlijk ben ik nog van alles aan het regelen voor het huis en ben ik veel in en rondom de woning, maar Heleen en ik gaan ook met enige regelmaat de stad in. Gisteren waren we weer bij Rituals (de smoothies bevallen ons goed). We hadden afgesproken met een bloglezeres die zowel mijn blog als die van Heleen volgde. Deze bloglezeres heeft wel de keuze gemaakt om binnen afzienbare tijd naar Suriname te komen en ze had ook binnen twee weken een baan. Ook zij is na lang weg zijn uit haar geboorteland weer verliefd op Suriname geworden. Heel erg leuk was het om haar verhaal te horen.
Daarna wilde ik echt weer even, wat ik noem, het slipperparadijs Steps, binnengaan. Wat een mooie slippers hebben ze daar!
Je kunt begrijpen dat Nederland echt heel ver weg is en zeker ook mijn werk. Totdat ik natuurlijk tijdens het wandelen in de stad ineens dit zie. Een tas van mijn werkgever gespijkerd aan een boom!
Deze vakantie is het overigens bloedje heet in Suriname. Ik ben ook niet zo vaak in september in Suriname. Ik vond het ook helemaal niet erg dat de airco-installateur een dag eerder kwam om de airco’s te installeren. Als je kamer al een paar graden kouder is (voor mij het liefst op 29 graden), dan slaapt het stukken beter.
En al dagen zat het haar in m'n nek me erg dwars, dus is de schaar er doorheen gegaan. Ik ben niet supertevreden met de coupe, maar voor 30 SRD bij de kapper om de hoek mag ik eigenlijk niet klagen.